Ik had het me nog zó voorgenomen: ik zou niet meer zeggen dat ik het zo druk, druk, druk had en er zou iedere week een blogje op deze plaats verschijnen. Niet gelukt dus.
Heb ik het eigenlijk wel druk? Nou nee, mijn dagen zijn aardig gevuld, maar ik zorg er wel voor dat ze niet 'overlopen'. Daar ben ik zelf bij om dat goed in de gaten te houden. Heb ik het misschien niet druk genoeg en verlummel ik daardoor teveel tijd met nietsdoen? Dat zou kunnen en dat is ook helemaal niet verkeerd. Ik heb pas nog gelezen dat lanterfanten een kunst is die de mensheid aan het verleren is. Af en toe daarin oefenen is dus heel goed! Waaraan het dan wél ligt dat ik me niet aan mijn voornemens kan houden, weet ik eigenlijk niet. Ik vind het ook helemaal niet belangrijk, ik ben best tevreden met mijn eigen 'time management'. Naast de kunst van het lanterfanten versta ik de kunst van het indelen van mijn eigen tijd heel goed. Terugkijken waarom ik dan geen tijd had om een blogje te schrijven is dan ook volkomen zinloos. Ik heb wel wat beters te doen. Bijvoorbeeld nu echt aan dit stukje beginnen!
Het waren 2 weken waarin ik veel tijd aan de politiek heb besteed. Niet actief, behalve dan dat ik natuurlijk ben gaan stemmen, maar passief voor de televisie of al lezend op het internet. Na de val van het kabinet was er natuurlijk volop aandacht voor de gemeenteraadsverkiezingen. Er waren dagelijks debatten die ik probeerde te volgen met als 'slotakkoord' het laatste debat voor Agnes Kant op woensdagavond. Toen kon je al zien wat de volgende dag duidelijk werd. Ze heeft de handdoek in de ring gegooid en kiest voor zichzelf. Een wijs en dapper besluit, ik denk dat het niet alleen in het belang van haar partij is, maar vooral in het belang van Agnes zelf. Er zouden meer mensen in de politiek moeten zijn die zulke beslissingen durven nemen!
De Spaanse lessen worden steeds moeilijker en daar hoort bij dat er flink huiswerk gemaakt moet worden. Tot nu toe alleen maar leuk en het weerhoudt me van teveel lanterfanten! Het officiële lesboek is niet altijd overal even duidelijk en ter aanvulling 'gebruik' ik ook de Teleac cursus Spaans op internet en heb ik het boek 'Spaans Voor Dummies' aangeschaft. Zo hoop ik voor het eind van het jaar al een aardig woordje Spaans te spreken, misschien dat we dan Oud en Nieuw in een wat warmere stad als Keulen of Parijs kunnen vieren.
Vorige week vierden wij onze jeugd tijdens een avondje rikken en plaatjes (van toen) draaien. Met allemaal vrienden van onze middelbare school kwamen we bij een bevriend stel thuis bij elkaar met een aantal stokken kaarten en een heleboel oude elpees en nieuwe(re) cd's (eigenlijk moet ik nu ook ceedees schrijven). We hebben naar hartenlust gekaart, herinneringen opgehaald (en bijgepraat) en naar 'onze' muziek geluisterd. Volgend jaar weer!
Woensdag (10 maart) begint de Boekenweek en bij wijze van 'voorafje' was er vrijdag 5 maart een Literaire Manifestatie in Theater aan de Parade in Den Bosch. Wij hadden kaarten voor de voorstelling in de Grote Zaal. Daar werden 4 schrijvers aan de tand gevoeld over hun laatste boek: Bert Natter (Begeerte heeft ons aangeraakt), Marieke van der Pol (Bruidsvlucht), Rik Launspach (1953) en Thomas Rosenboom (Zoete mond). De avond werd aan elkaar gepraat door Frenk van der Linden en er waren 2 intermezzo's van Dans!Code Den Bosch. Tegelijkertijd was er in de Pleinzaal een soortgelijk programma met andere schrijvers: Jan Brokken, Judith Koelemijer en Frank Westerman. Aan het einde van de avond was er gelegenheid om boeken te kopen en te laten signeren door de schrijver.
Bij de boetseerclub zijn we weer aan een nieuw model begonnen. Een staand vrouwelijk naakt, heel moeilijk om de juiste houding in proportie in klei vorm te geven. Er volgen nog 2 lessen met dit model om het voor elkaar te krijgen, maar voor mij valt die laatste les uit omdat we dan in Israël zijn. Mijn vorige beeldje van een zittende vrouwenfiguur staat nu in de oven te bakken als het goed is.
En natuurlijk was ik de afgelopen woensdagen ook weer kleuterjuf van groep 1/2 van De Kameleon. In zo'n klasje met ruim 20 kleuters kom je oren en ogen en soms ook handen tekort om alles voor elkaar te krijgen. Maar gezellig is het wel, dat kleine grut dat vol vertrouwen opkijkt naar die juf die alles kan.
Ik maakte er een paar regels hierboven al melding van: we gaan weer op reis. Volgende week zijn we enkele dagen in Israël voor een congres. Gelukkig is er ook tijd voor een excursie naar Jerusalem. Binnenkort is er ook een congres in Miami waar we een lang weekend heengaan. We zijn nu aan het uitzoeken hoe die reis het beste geboekt kan worden. Onze reizen zijn altijd maar kort, maar op deze manier zien we wel een heleboel van de wereld.
Voordat we vertrekken, gaan we deze week nog naar een concert van Joan Armatrading, wordt mijn nieuwe laptop geleverd die ik voor de reis nog tiptop geïnstalleerd wil hebben en verwacht ik onze nieuwe 'smartphones' waarvan ik de gebruiksaanwijzing zo snel mogelijk uit mijn hoofd wil kennen. En behalve lanterfanten, moet ik natuurlijk ook gewoon werken, Spaans leren, boetseren en kleuterjuffen. Hoezo druk?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten