(live Video Zoetermeer 10-03-10, met dank aan flipp022 op YouTube)
De laatste blog die ik vanaf mijn huisadres schreef, is alweer 2 weken geleden. Daarom wil ik nog even terug naar 10 maart, net voordat we naar Israël vertrokken. Op die woensdag waren wij in Zoetermeer getuige van een geweldig concert van Joan Armatrading, mijn 'all-time-favourite' wat muziek betreft. Zo langzamerhand heb ik waarschijnlijk alles wat ze ooit gemaakt heeft, wel gehoord en/of in eigen bezit, maar een live concert van haar blijft boeien. Mee te maken hoe goed ze gitaar speelt (op alle 8 exemplaren die ze meegebracht had), te zien hoe haar vingers over de snaren glijden, te horen hoe krachtig haar stem is terwijl ze moeiteloos lijkt over te schakelen van heel hoog naar laag en vooral om dat allemaal van zo dichtbij mee te maken, blijft het leukste wat er is. Ze begon haar optreden met mijn nummer-1-hit als ik het voor het zeggen had: 'Show some emotion'. Verder kwamen er veel bekende nummers langs, maar ook werk van haar nieuwe cd 'This charming life'. Een goede mix van oude en nieuwe nummers met als toegift 2 klassiekers: 'Willow' dat voor het grootste gedeelte door het publiek werd gezongen (To be a shelter in a storm - Your willow - Oh willow - When the sun is out) en tenslotte 'Drop the pilot'.
Tijdens haar optreden brak ze ook nog een nagel, dat voorval veroorzaakte duidelijk veel last bij haar gitaarspel, waarop ze dat even onderbrak en zich tot het publiek richtte met de woorden 'So, this is it, I can't play anymore' om vervolgens met een big smile door te gaan. Dat was Joan in Zoetermeer.
Een paar dagen later vertrokken we naar Tel Aviv, van de kou hier naar heerlijk weer met temperaturen rond de 30° daar. Wij gingen met gemengde gevoelens naar Israël. Vroegen ons af of het veilig zou zijn, maar we wilden wel eens zelf ervaren hoe het daar is. Tijdens ons verblijf waren er ernstige ongeregeldheden in Jeruzalem, een héél klein beetje hebben we daar wel van meegekregen. Maar ook als het ´rustig´ is in Israël, word je overal gefouilleerd en wordt je tas op de gekste plaatsen en tijden doorzocht. Dat moet dan een veilig gevoel geven, maar je wordt zo wel heel erg met ´het gevaar´ geconfronteerd.
Onze mening over Israël is door ons bezoek niet veranderd, het behoort niet tot onze favorieten, er is eerder sprake van bevestiging van onze scepsis t.o.v. het land. Wil je meer lezen over onze reis, kijk dan op http://lievendag.punt.nl.
Wij kwamen donderdag thuis en voordat we weer een beetje op orde waren, was het alweer weekend. Zaterdag was de laatste dag van de boekenweek en wij wilden daar nog graag wat van meemaken. Omdat we zaterdagavond toch in Den Bosch moesten zijn, besloten we om wat eerder te gaan en een bezoek te brengen aan onze favoriete boekhandel aldaar Selexyz Adr. Heinen in de Kerkstraat. Heerlijk om daar tussen de boeken rond te dwalen, af en toe eens een boek op te pakken om de achterkant te lezen of er even doorheen te bladeren. Ik word er altijd heel erg hebberig van als ik in een boekhandel ben, maar we hebben ons kunnen beheersen en hebben slechts 3 boeken gekocht. Het 4de boekje kregen we er gratis bij: Duel, het boekenweek geschenk van Joost Zwagerman.
Zaterdagavond zaten wij weer op rij 0 van Het Koningstheater in onze favoriete stad. Vooraf hebben wij heerlijk gegeten bij Ome Bernard in de Verwersstraat en ruim op tijd waren we in het theater voor een optreden van Daniël Lohues. Omdat mijn schoonmoeder een Drentse was, speelt deze provincie tot op de dag van vandaag nog een grote rol in het leven van mijn echtgenoot en zijn familie. Daniël Lohues woont in Erica, de plaats waar mijn schoonmoeder geboren is, en zingt liedjes in zijn streektaal. Alleen al daarom wilden wij naar die voorstelling en omdat mijn schoonzus zich erg bewust is van haar Drentse roots, hadden we haar en haar echtgenoot meegevraagd. Het was een bijzondere avond, want behalve leuk zingen en geweldig gitaar spelen, kan Daniël Lohues ook aardig vertellen. Ik mag er niet te enthousiast over doen, want dat is absoluut niet des Drentenaren. Die houden niet van overdrijven, alles moet gerelativeerd worden. Maar leuk was het wel! De paar Drentse woorden die ik machtig ben, kwamen als vanzelf voorbij in alle verhalen die Lohues over zijn jeugd vertelde. (Weten jullie bijvoorbeeld wat siepels zijn?)
Op het toneel stonden een heleboel gitaren, een vleugel, een harmonium en er bleken ook nog verschillende mondharmonica's te liggen. Alle instrumenten kwamen tijdens de voorstelling (Allenig IV) aan bod, waarbij een paar gitaren wel erg opvielen. De oudste gitaar, een Gibson, dateerde van 1936 en de slagplaat daarvan was nog van een echte schildpad afkomstig. Daniël speelde er een klassiek bluesnummer op, maar dan wel met Drentse woorden. Een andere opvallende 'gitaar' was door hem zelf gemaakt van een leeg conservenblik (het leek erop alsof er bruine bonen in hadden gezeten...), een lat en één snaar. Hij vertelde dat hij van zijn ouders eigenlijk geen gitaar mocht spelen, zij hadden liever dat hij zich bekwaamde op het orgel. Daarom besloot hij om er zelf eentje te maken en het leuke is dat hij er ook echt een nummer op kon spelen ('Ha'k mar 'n gitaar')!
Achter de vleugel voelt Lohues zich ook duidelijk thuis, het liedje voor de koningin (zie filmpje hieronder voor de tekst) leidde hij in met een geweldig verhaal over zijn ontmoeting met Hare Majesteit. Maar zijn échte favoriet bleek toch Maxima te zijn!
Tijdens haar optreden brak ze ook nog een nagel, dat voorval veroorzaakte duidelijk veel last bij haar gitaarspel, waarop ze dat even onderbrak en zich tot het publiek richtte met de woorden 'So, this is it, I can't play anymore' om vervolgens met een big smile door te gaan. Dat was Joan in Zoetermeer.
Een paar dagen later vertrokken we naar Tel Aviv, van de kou hier naar heerlijk weer met temperaturen rond de 30° daar. Wij gingen met gemengde gevoelens naar Israël. Vroegen ons af of het veilig zou zijn, maar we wilden wel eens zelf ervaren hoe het daar is. Tijdens ons verblijf waren er ernstige ongeregeldheden in Jeruzalem, een héél klein beetje hebben we daar wel van meegekregen. Maar ook als het ´rustig´ is in Israël, word je overal gefouilleerd en wordt je tas op de gekste plaatsen en tijden doorzocht. Dat moet dan een veilig gevoel geven, maar je wordt zo wel heel erg met ´het gevaar´ geconfronteerd.
Onze mening over Israël is door ons bezoek niet veranderd, het behoort niet tot onze favorieten, er is eerder sprake van bevestiging van onze scepsis t.o.v. het land. Wil je meer lezen over onze reis, kijk dan op http://lievendag.punt.nl.
Wij kwamen donderdag thuis en voordat we weer een beetje op orde waren, was het alweer weekend. Zaterdag was de laatste dag van de boekenweek en wij wilden daar nog graag wat van meemaken. Omdat we zaterdagavond toch in Den Bosch moesten zijn, besloten we om wat eerder te gaan en een bezoek te brengen aan onze favoriete boekhandel aldaar Selexyz Adr. Heinen in de Kerkstraat. Heerlijk om daar tussen de boeken rond te dwalen, af en toe eens een boek op te pakken om de achterkant te lezen of er even doorheen te bladeren. Ik word er altijd heel erg hebberig van als ik in een boekhandel ben, maar we hebben ons kunnen beheersen en hebben slechts 3 boeken gekocht. Het 4de boekje kregen we er gratis bij: Duel, het boekenweek geschenk van Joost Zwagerman.
Zaterdagavond zaten wij weer op rij 0 van Het Koningstheater in onze favoriete stad. Vooraf hebben wij heerlijk gegeten bij Ome Bernard in de Verwersstraat en ruim op tijd waren we in het theater voor een optreden van Daniël Lohues. Omdat mijn schoonmoeder een Drentse was, speelt deze provincie tot op de dag van vandaag nog een grote rol in het leven van mijn echtgenoot en zijn familie. Daniël Lohues woont in Erica, de plaats waar mijn schoonmoeder geboren is, en zingt liedjes in zijn streektaal. Alleen al daarom wilden wij naar die voorstelling en omdat mijn schoonzus zich erg bewust is van haar Drentse roots, hadden we haar en haar echtgenoot meegevraagd. Het was een bijzondere avond, want behalve leuk zingen en geweldig gitaar spelen, kan Daniël Lohues ook aardig vertellen. Ik mag er niet te enthousiast over doen, want dat is absoluut niet des Drentenaren. Die houden niet van overdrijven, alles moet gerelativeerd worden. Maar leuk was het wel! De paar Drentse woorden die ik machtig ben, kwamen als vanzelf voorbij in alle verhalen die Lohues over zijn jeugd vertelde. (Weten jullie bijvoorbeeld wat siepels zijn?)
Op het toneel stonden een heleboel gitaren, een vleugel, een harmonium en er bleken ook nog verschillende mondharmonica's te liggen. Alle instrumenten kwamen tijdens de voorstelling (Allenig IV) aan bod, waarbij een paar gitaren wel erg opvielen. De oudste gitaar, een Gibson, dateerde van 1936 en de slagplaat daarvan was nog van een echte schildpad afkomstig. Daniël speelde er een klassiek bluesnummer op, maar dan wel met Drentse woorden. Een andere opvallende 'gitaar' was door hem zelf gemaakt van een leeg conservenblik (het leek erop alsof er bruine bonen in hadden gezeten...), een lat en één snaar. Hij vertelde dat hij van zijn ouders eigenlijk geen gitaar mocht spelen, zij hadden liever dat hij zich bekwaamde op het orgel. Daarom besloot hij om er zelf eentje te maken en het leuke is dat hij er ook echt een nummer op kon spelen ('Ha'k mar 'n gitaar')!
Achter de vleugel voelt Lohues zich ook duidelijk thuis, het liedje voor de koningin (zie filmpje hieronder voor de tekst) leidde hij in met een geweldig verhaal over zijn ontmoeting met Hare Majesteit. Maar zijn échte favoriet bleek toch Maxima te zijn!
Deze week op Station Mill: Openhuizendag 27 maart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten