Op stap met het openbaar vervoer

We waren het al heel lang van plan, maar deze week is het er dan toch van gekomen: een bezoek aan de Hermitage in Amsterdam. Tot half september is daar nog de tentoonstelling 'Van Matisse tot Malevich' te zien. In circa 75 schilderijen wordt een overzicht gegeven van de pioniers van de moderne schilderkunst. Matisse, Van Dongen, Picasso, Kandinsky, Malevich en andere tijdgenoten van deze bekende schilders.
Het gebouw aan de Amstel waarin de Hermitage gevestigd is, is een statig pand dat in 1681 oorspronkelijk gebouwd werd als huis voor ‘oude besjes’en heette aanvankelijk Diaconie Oude Vrouwen Huys. De naam Amstelhof kreeg het tehuis pas in 1953.
Binnen twee jaar, tussen juni 2007 en juni 2009, vond een metamorfose plaats aan de Amstel: verpleeghuis Amstelhof veranderde in een hedendaags museum, in de Hermitage Amsterdam.

Een bezoek aan Amsterdam is altijd leuk, ook al hadden we deze keer niet zoveel tijd. We waren er door een wat vertraagde treinreis al niet erg vroeg, maar nog wel op tijd om te lunchen op een terras aan het Rembrandtplein. Behalve lekker eten, kun je daar ook heerlijk mensen kijken. Er gebeurt van alles.
Na de lunch hebben we het museum 'gedaan' en zijn daarna teruggelopen richting Centraal Station. Onderweg begon het te regenen en dat was een prima excuus om ergens naar binnen te duiken voor koffie. In een echt Amsterdams café aan de Nieuwendijk werden we hartelijk ontvangen en konden we even bijkomen.
Op de terugweg zaten we weer in een overvolle trein (zie Station Mill: Mijl op Zeven) naar Eindhoven. Maar 2 vriendinnen die samen op pad zijn, hebben daar geen last van en al pratend waren we onze 'omgeving' snel vergeten.

Op donderdag ging ik alweer met de trein op stap. Of nog preciezer: met bus, trein en tram naar Nieuwegein. Daar werd ik om 7 uur 's avonds verwacht in Rotisserie De Zott voor een gezellig etentje met collegae/bekenden. De Zott is gevestigd in het pand waar vroeger De Bovenmeester zat, aan de Dorpsstraat in Vreeswijk/Nieuwegein. Het was lang geleden dat ik daar geweest was, maar eigenlijk was er nog niet veel veranderd.
Het eten was goed verzorgd en ons gezelschap heel vertrouwd. De gespreksonderwerpen waren deels voorspelbaar, vaak over ziekenhuizen en medische zaken, maar ook over wielrennen, voetballen, reizen en natuurlijk 'de kinderen'. Gelukkig gingen we 's avonds met de auto naar huis, want eerlijk gezegd lijkt het me verschrikkelijk om zo laat nog met het openbaar vervoer die hele reis weer terug te moeten maken...

Deze week op IMMUUN: Overgevoelig (deel 2)