Fiets

Deze week werd er voor ons gefietst, in Venray en in Rotterdam. In Venray ging het vooral om het theater van het wielrennen, of zoals Peter Winnen het verwoordt: "Dit is sportieve waanzin, met een dodelijke ernst verbeeld door een op hol geslagen wielerfanaat". De oudrenner, onder andere bekend van de Tour de France en tegenwoordig ook als (tekst)schrijver, schreef het script voor "Fiets". Een theaterstuk van Drieons (www.drieons.nl) met muziek van Palinckx (www.palinckx.nl) over de beklimming van de Alpe d'Huez en de strijd die de renner "in het geel" daarbij moet voeren tegen het jonge talent en vooral tegen zichzelf. In het stuk is van alles te zien en te horen, als toeschouwer heb je het redelijk druk om het allemaal bij te houden. Door slim gebruik te maken van videocamera's en de beelden daarvan te combineren met het spel zelf, ontstaat een verrassend theaterstuk. Er wordt gedanst, gegeten, gevloekt, geroddeld en uiteraard gefietst. Alles bij elkaar geeft het een heel andere kijk op de wielrensport, volgens Peter Winnen is dat ook precies de bedoeling van het stuk.
In Rotterdam vond deze week ook een wielercircus plaats: de zesdaagse. Hier geen ironie, geen gespeeld theater, maar harde werkelijkheid. Renners die de pedalen ronddraaien alsof hun leven ervan afhangt. Hier gaat het om de roem en om de poen. Toch is het moeilijk om kort na het zien van "Fiets" de wielersport onbevangen te bekijken. Want ook hier lijkt het op theater, echter met een andere regisseur en een totaal ander script. Maar ieder kent en speelt zijn rol met overtuiging: wielrenners, verzorgers en publiek. Er wordt gegeten, gevloekt, geroddeld en gefietst. Het dansen ontbreekt hier, tenminste als je de ritmisch ronddraaiende pedalen niet meetelt. Misschien moet daar nog een oplossing voor gevonden worden.