Naar Parijs met hindernissen

Het laatste weekend van 2006 gingen wij dus naar Parijs. Met de auto en tot St. Niklaas in België ging dat prima. Daar maakten we echter voor de eerste maal een noodstop op de snelweg omdat de motor afsloeg en één van de waarschuwingslampjes op het dashboard ging branden. We konden wel weer starten, maar het lampje bleef branden. Een telefoontje naar de Bovag in Nederland leerde ons dat het geen ernstig probleem was, waarschijnlijk een vuiltje in de motor, en dat we maar gewoon verder moesten rijden. De volgende 100 kilometer was er dan ook niks aan de hand, maar eenmaal op de péage in Frankrijk ging het weer mis. In de buurt van Arras stonden we definitief stil en werden we opgemerkt door de Service Securité van de péage. Er werd een 'depannage' gebeld en na een half uur werden we opgehaald. Het vreemde was dat de auto inmiddels wel weer startte, het lampje bleef echter aan. Wij vertrouwden het dus helemaal niet. Bij de werkplaats aangekomen werd de auto weer gestart en wonder o wonder, het lampje was uit en bleef uit. De laatste 200 km naar Parijs verliepen dan ook zonder problemen. Inmiddels waren we wel veel later in Parijs dan we gepland hadden en reden het laatste half uur in het donker. Dankzij (en soms ondanks) de Tom-Tom vonden we het hotel (www.abrial.fr) vrij snel en in de buurt was een parkeergarage met plaats. Ons weekend kon beginnen.

De eerste avond zijn we tevoet naar Montmartre gegaan, dat was met een half uur lopen prima te doen. Op de Place de Tertre hebben we genoten van de feestverlichting en de drukte en ook heel erg lekker gegeten. Voor de eerste avond was dat activiteit genoeg, nadat we bij de avondwinkel onderweg nog een lekkere fles wijn gekocht hadden en wat te snoepen, zijn we daarna teruggegaan naar het hotel.
De volgende dag, de laatste dag van 2006, begonnen wij in Musée d'Orsay. Dat hadden meer mensen bedacht; de rij was enórm (het was een uur aanschuiven voordat we binnen waren), maar gelukkig was het droog. Het museum is een prachtig gebouw, eigenlijk onderdak voor het impressionisme, maar heeft ook wisselende exposities. Wij bezochten 'Correspondences' waarin werken van Cézanne en Jeff Wall enerzijds en van Claude Monet en François Morellet anderzijds samen waren gebracht. Natuurlijk namen we ook nog een kijkje bij de Impressionisten. Voor de lunch gingen we naar het restaurant van het museum, zeker een aanrader voor mensen die van lekker eten in een mooie omgeving houden!
's Middags moesten we er natuurlijk eerst voor zorgen dat we ergens een fles champagne voor 's avonds bemachtigden. In Saint Germain des Prés was het gezellig druk, de winkels waren open en er was zelfs markt. Inkopen doen was dus geen probleem. En omdat we nou toch in Saint Germain des Prés waren, moesten we natuurlijk ook naar ons vaste adres le Bonaparte voor een kopje koffie. Intussen keken we overal welke speciale menu's er voor oudejaarsavond aangeboden werden bij diverse restaurants. De prijzen varieerden van € 10 tot meer dan € 150 per persoon. Wij vonden een leuk restaurant in Saint Michel (in de beroemde Rue de la Huchette) waar we voor € 35 per persoon uitgebreid gegeten hebben. Na het eten, om een uur of half 11, zijn we richting Champs-Élysées gelopen. Het was duidelijk, dáár moest je zijn, het leek wel of iedere wandelaar erheen ging.
Omgeven door prachtige verlichting, waaronder een flashy Eiffeltoren, liepen wij met de stroom mee. Hoe dichter we bij ons doel kwamen, hoe meer politie we zagen. Of dat een geruststellend idee zou moeten zijn, weten we eigenlijk niet. Op de Champs-Élysées aangekomen, konden we achter aansluiten: er waren ons toch zeker enkele honderdduizenden vóór geweest! Stel je voor, alle inwoners van Den Bosch en Eindhoven samen die zich verzameld hadden om het nieuwe jaar af te wachten. Wij waren erbij, heel bijzonder. wij vroegen ons wel af hoe we nu 'le moment suprème' moesten herkennen: nergens een klok te bekennen. Vanaf 5 voor 12 hoorden we dan ook steeds groepjes juichen en Bonne Annee roepen, duidelijk horloges die een beetje voorliepen! Stipt middernacht ging namelijk alle feestverlichting uit, dat was het teken!
De metrorit terug naar het hotel was een avontuur op zich, zo vol hadden we het nog nooit meegemaakt. Maar wel heel gezellig, mét muziek van diverse straatmuzikanten. - Het openbaar vervoer in Parijs was van 31-12 17.00 uur tot 01-01 12.00 uur gratis.
De volgende ochtend konden we dus ook nog gratis reizen, naar Centre Pompidou dit keer. We zagen een 'moeilijke' expositie: 'Le mouvement des images' een kijk op kunst van de 20ste eeuw met als uitgangspunt de film (Art et Cinéma). Er was ook een expositie over Hergé (Kuifje), maar daar stond zo'n enorme rij voor te wachten dat we die maar hebben laten zitten. Wel hebben we in het museum geluncht, nadat we vanaf de bovenste verdieping van het prachtige uitzicht over Parijs hadden genoten.
's Middags naar de Rue de Mouffetard en een wandelingetje door Quartier Latin. Inmiddels hadden we allebei behoorlijk wat spierpijn van al dat gewandel en daarom hebben we 's avonds een restaurant in de buurt opgezocht. Dat werd Bistro Melrose op de Place de Clichy. Het was er superdruk, het eten was er voortreffelijk en de service subliem. Voor veel minder dan ons oudejaarsdiner aten we hier een geweldig nieuwjaarsdiner met inbegrip van een fles wijn naar keuze en vooraf een apéritief van het huis. Een adres om te onthouden.
De volgende dag gingen we op tijd naar huis, half 11 vertrokken we uit Parijs met de bedoeling om 's middags in Mill te arriveren. Dat mocht echter niet zo zijn. De terugreis verliep niet zonder hindernissen, de eerste hapering na ongeveer 100 km. Hét lampje ging weer aan nadat de motor af was geslagen. Dat gebeurde zo'n 5 keer met steeds kortere tussenpozen, de 6de keer was definitef: wij strandden in Lille. Deze keer was de auto écht niet meer aan de praat te krijgen. Het was half 1 en onze plannen om in België te lunchen, moesten we drastisch herzien. In plaats daarvan hebben we tot half 3 gewacht voordat we weggesleept werden, wel hadden we al die tijd 'protection' van de Service Securité. Gelukkig, want we stonden op een hele smalle vluchtstrook op een ontzettend druk knooppunt. Eenmaal weggesleept, werden we naar de Citroën garage gebracht en daar kostte het al onze overredingskracht om de auto nog dezelfde dag gemaakt te krijgen. In eerste instantie leek dat een kansloze missie, maar na flink wat heen en weer gepraat, bellen met de Bovag en wat (gespeelde) hysterie mijnerzijds kon het allemaal wel. Om kwart voor 6 vertrokken we uit Lille, alles bij elkaar hadden we dus een oponthoud van ruim 5 uur! Maar de auto is nu weer zo goed als nieuw - inmiddels hebben we ook de geruststelling dat we aanspraak kunnen maken op de garantie - en we hebben een fantastisch weekend achter de rug!