Rowwen H��ze in de poptempel Paradiso in Amsterdam. Kan het leuker? Eigenlijk niet, tenminste als je van de muziek van Rowwen H��ze houdt. Natuurlijk, de tentconcerten zijn een geweldige belevenis, maar als je voornamelijk voor de muziek komt, is het in de tent vaak behelpen. Te groot, te massaal en veel trekken en duwen. In Paradiso is alles wat kleinschaliger en dat komt het geluid zeker ten goede. De band begon stipt om 4 uur 's middags met de Grote Finale van de Clubtour. De zes mannen hadden er zin in en de stemming zat er meteen goed in. In een stampvol Paradiso, waar af en toe wat bier rondspatte en een kleine groep vooraan zich probeerde te gedragen alsof ze in de tent was. Maar gelukkig kwamen de meeste fans niet om zich te bezatten, maar echt voor de muziek. Dat bleek zeker bij de rustige nummers, als het eerder uitzinnige publiek rustig op de grond ging zitten om te genieten. Van nummers bijvoorbeeld als 'Auto, Vleegtuug...' en 'De neus umhoeg'.
Er werd een set vol afwisseling gespeeld, met vooral veel nummers van de nieuwe CD Rodus & Lucius. Voor het nummer 'Kilomeaters' werden meiskes gevraagd die graag mee wilden zingen. Het podium leek te klein, maar na wat inschikken werd de band met een 10-koppig dameskoor versterkt om het refrein kracht bij te zetten. Ook het nummer over Shane MacGowan, zuipschuit en ex-leadzanger van The Pogues en nu voorman van The Popes, is verrassend van stijl en door het gebruik van de Engelse taal. Zoals ik al eens eerder gemerkt had, lijkt Rowwen H��ze hierin enigzins op De Nieuwe Snaar uit Belgi�� die iets soortgelijks doen met een nummer van Canned Heat.
Na ruim een uur onafgebroken het ene nummer na het andere gespeeld te hebben, werd de set afgesloten met nat����rlijk 'Tis een kwestie van geduld', en ik kan je verzekeren dat vanmiddag een klein stukje Amsterdam al Limburgs lulde! Vooruit dan, ook nog maar de Zondagmiddag in het Zuiden voordat er afscheid genomen wordt. Het was een compleet Limburgs feestje daar in het Amsterdamse Paradiso! Klik voor een hele korte impressie op deze video. Gelukkig konden de mannen uit America er nog geen genoeg van krijgen en ze kwamen dan ook vlot terug voor een eerste toegift. Eindelijk speelden ze dan toch 'Piel in Brand', mijn persoonlijke favoriete nummer! Omdat het een beetje over mijn eigen jeugd gaat: als ik 's avonds de rode luchten zag in de verte leek het echt of De Peel in brand stond!
Toen ik nog hiel klein waas
en van 't leave niks begreep
allien mar speulde oot en sleep
toen ik nog zo klein waas
dat ik op de tiene mos goan stoan
om te kieke nar de moan
de witte streepe in de lucht
ge kneept ow oege half dicht
elke wolk waas 'n gezicht
Refrein:
en s oaves laat de hoar nog naat
nog efkes en nar bed
de raam wiet oap genne sloap
en d'n hiemel waas veurroej
mist hing op 't land
's oaves laat da stong de piel in brand
ge kost oore droeme
ge waart d'n baas van iederien
vocht met de sterkst allien
langoet ligge in 't graas
ge rookt d'n asfalt en de zwaj
als 't pas gereagend haj
ge had 't mar met ien ding druk
groeter weare mar wa ge ok deed
echt veul alder woorte neet
Refrein
en s oaves laat de hoar nog naat
nog efkes en nar bed
de raam wiet oap genne sloap
en d'n hiemel waas veurroej
mist hing op 't land
's oaves laat da stong de piel in brand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten