Herfst en Nieuwegein

Vanavond waren wij een avond in het heelal. Dat wil zeggen bij een optreden met die naam van Spinvis, dat heelal bevond zich daarom in Theater aan de Parade in Den Bosch.
We hadden vorige week kaarten besteld bij dat theater en tegelijk met die bestelling ook geboekt voor het diner bij Restaurant In den Zevenden Hemel. Daar werden we al om half 6 verwacht en we waren niet de enigen die voor een theaterarrangement kwamen. Een prima formule, het eten is er hemels (eerder op deze weblog heb ik deze gelegenheid al eens geroemd) en er wordt rekening gehouden met de aanvangstijd van de theatervoorstelling. Ruim op tijd konden we dus van de Korte Putstraat naar de Parade lopen en omdat we anders toch niks te doen hadden, wandelden we nog een extra rondje om de St. Jan.
Eenmaal binnen in TadP hoorden we dat vanaf dit seizoen voor iedereen het pauzedrankje gratis is tegen inlevering van het extra strookje aan de toegangskaart! Wat een service.

De voorstelling begon iets na 8-en, het was niet Spinvis die het podium op kwam, maar een voor ons onbekende zanger. Een man met een gitaar die best wel mooi kon zingen, hij begon met een rustig Engels nummer. Maar al gauw bleek dat deze Chris Chameleon méér in huis had, deze uit Zuid-Afrika afkomstige zanger heeft een stembereik waar je u tegen zegt en een ontzéttende lange adem. Dat resulteert in prachtige vertolkingen van Engelse en Zuid-Afrikaanse liedjes. Klik hier voor beeld en geluid. Het is altijd leuk om zo kennis te maken met een artiest die je nog niet kent. Chris Chameleon wás de zanger van de ter ziele gegane band BOO!

Na deze verrassing was het dan toch echt zover: Spinvis nam ons mee naar het heelal. Hij begint het concert op een kalimba, een Afrikaanse duimpiano, met het nummer 'Een ochtend in het heelal'. De band die hij - Spinvis, alias Erik de Jong - meebracht telt 6 mannen en een opvallende vrouw: Saartje van Camp. Zij speelt vooral cello, neemt veel zangpartijen voor haar rekening en schuwt ook de banjo en de basgitaar niet. Haar hoge, beetje ijle stem vormt een prachtig contrast met het geluid van Spinvis terwijl het geheel tegelijkertijd heel harmonieus klinkt. De mannen van de band kunnen er ook wat van, bijvoorbeeld trompettist (en acteur) Hans Dagelet, die overigens ook nog een Indiaas instrument bespeelt. Verder is er Arjan Witte op orgel, Cor van Ingen op basgitaar, Jan van Eerd de vibrafonist en pianist Lucas Oldeman. Tenslotte is er drummer Jeroen Kleijn.
Samen zorgen zij mét Spinvis voor een denderende show met zowel nummers van 'breekbaar porselein' als swingende, opzwepende muziek. De teksten zijn allemaal op zijn zachtst gezegd 'apart' te noemen, soms dromerig, soms bijna psychedelisch. Het viel ons meerdere malen op tijdens het concert dat de muzikale Spinvis wel wat lijkt op Frank Zappa.
De show gaat onverminderd door, het ene nummer vloeit over in het andere. Als Spinvis iets begint te vertellen, wordt het alweer door het volgende nummer overgenomen en gaat het gesproken woord naadloos over in de gezongen liedtekst. Bekende en minder bekende nummers volgen elkaar snel op: 'Een Kindje van God', 'Flamingo', 'Wespen op de Appeltaart', 'Astronaut', 'Voor Ik Vergeet', Limonadeglazen met Wodka' en 'Lotus Europa'.

Aan het einde van de show verloochende Spinvis zijn afkomst niet en kregen we als toegift het mooie 'Herfst en Nieuwegein' te horen dat weer uitmondde in een kakofonie van geluiden, gevolgd door plotselinge stilte. Dat was volgens hem 'een impressie van Nieuwegein'. Als afsluiting stond hij nog helemaal alleen op het podium en zong 'Aan de Oevers van de Tijd' en 'Een avond in het heelal'. Práchtig!
Kijk voor meer Spinvis op YouTube: klik bijvoorbeeld hier.

Deze week op Station Mill: CCC Inc.