Verona, stad van Romeo en Julia

Woensdagochtend vroeg vertrokken we naar Dusseldorf om daar het vliegtuig van 11.00 uur naar Parijs te pakken. De reis verliep voorspoedig, zonder files, we waren er al voor half 10. Maar toen begon het grote zoeken naar een parkeerplaats. Alhoewel het niet echt goedkoop is om lang te parkeren in Dusseldorf, waren we blij dat we uiteindelijk een plekje hadden gevonden dat niet ál te ver weg was. Hoe fijn dat was, bleek toen we merkten dat de monorail én de bussen het lieten afweten en we gewoon moesten lopen om in de vertrekhal te komen. Gelukkig ook dat we ruim op tijd waren, nu was het een kwestie van gewoon doorlopen: inchecken, security en boarden en met een vertraging van ongeveer een kwartier vlogen we boven het Ruhrgebied richting Parijs. Eenmaal daar aangekomen, landden we op een achteraf terminal en moesten we per bus naar terminal F vervoerd worden, waar we gelukkig ook meteen konden boarden voor Verona. Opnieuw security: jas uit, vest uit, laarzen uit, laptop uitpakken en op je sokken door de poort. Alles weer aan en rennen naar de gate, bus weer in en hup naar het vliegtuig(je) dat al klaarstond. We zagen nog net hoe onze koffers in het ruim verdwenen, gelukkig, die hadden het ook gehaald! Om kwart voor 3 landden we in een druilerig Verona.
Vanaf het Centraal Station zijn we naar het hotel gelopen, langs de arena door oude straatjes, midden in de oude stad. De kamer is prima, maar helaas is er géén internet op de kamer. In tegenstelling tot wat de website van het hotel beweert, is er alleen in de lobby draadloos tegen een absurd hoog tarief (€5/uur). Morgen maar eens kijken hoe dat in het congrescentrum geregeld is!
Vanavond zijn we voorafgaand aan het diner eerst een cocktail wezen drinken bij Aquila Nera. Na een rondleiding door het oude Verona (die ik morgen bij daglicht graag nog eens overdoe!) heerlijk gegeten bij Ristorante Arche. Dankzij mijn tafelheer Lorenzo Morelli (niet afkomstig uit Verona, wel uit Noord Italië) een inspirerende avond.
======
De donderdag is net zo druilerig begonnen als de woensdag eindigde. Vanwege het door de regen gladde, marmeren plaveisel is het oppassen geblazen met lopen. Het 4^th International Yakult Symposium (The Gut, Immune Modulation and Probiotics) is in het Palazzo della Gran Guardia tegenover het Romeinse amphitheater van Verona: de Arena. Er zijn zo'n 200 deelnemers, waarvan 15 sprekers en een aantal sessievoorzitters. Ger is voorzitter van de Verona-sessie. Ondanks het feit dat Yakult in Italië pas sinds maart van dit jaar op de markt is, zijn de Italianen goed vertegenwoordigd. Verder veel Nederlanders, Duitsers en Engelsen. En natúúrlijk alle Japanse Yakult-mensen die speciaal voor dit symposium overgekomen zijn.
Na afloop van de eerste dag is er een orgelconcert in de St. Thomaskerk, muziek van Mozart die uitgevoerd wordt op hetzelfde orgel als waarop de jonge Mozart in 1770 die zelf speelde. Het is mooie muziek, maar de hele entourage van mensen die in de kerk zitten te 'wachten' tot de dienst gaat beginnen, komt een beetje vreemd over. Gelukkig kunnen we daarna tevoet naar Restaurant Maffei aan de Piazza Erbe waar ons een 'gala'-diner wacht. Met dat gala valt het trouwens wel mee, maar met téveel mensen in een te kleine ruimte is er wel erg veel lawaai. De sopraan die tijdens het eten voor ons zingt, heeft er moeite mee om boven alle geluiden uit te komen. Jammer.
Het menu bevat weer veel traditionele Veronese gerechten, wat niet bij iedereen in de smaak valt. Wat te zeggen van een 'prutje' plakkerige, romige rijst in een onbestemde roze kleur met daaroverheen een bloedrode saus (risotto all'Amarone mantecato al grana stravecchio)? Aan het eten is te merken dat hier vroeger veel arme boeren woonden.
Aan onze tafel zitten behalve Ger en ik prof. Kevin Collins (University College of Cork, Ireland), dr. Masanobu Nanno (Deputy Senior Researcher Yakult, Japan), dr. Satoshi Matsumoto (Yakult Central Institute for Microbiological Research, Japan) en dr. Mark (science consultant voor Yakult, Cambridge, England). Vooral die laatste is een opmerkelijk figuur. Hij is de 80 al ruim gepasseerd, maar dat houdt hem niet tegen om op dit soort symposia aanwezig te zijn. Zelf heeft hij al eens voorgesteld om met het consultancy werk te stoppen, maar Yakult wil daar nog niks van weten.
Zoals gebruikelijk in Italië is de organisatie nogal wat rommelig en loopt het programma al vanaf het begin van de dag behoorlijk uit. Het einde van het diner is dan ook pas tegen middernacht.
======
Vrijdag: alweer regen. Vanochtend nog symposium, daarna zijn we als toerist in Verona.
Ger gaat al voor 8-en de deur uit, want hij moet de 33 posters nog beoordelen. Ik blijf nog in het hotel om de mail op te halen en het werk wat daaruit voortvloeit af te werken. Ook Ger zijn mail haal ik op, want in de ruimte waar het symposium gehouden wordt, is géén internetverbinding... Voor ons is het ondenkbaar dat je in deze tijd nog congressen e.d. organiseert zonder dat er ergens een ruimte is waar je toegang tot het internet hebt. Je ziet ook veel mensen met hun laptop rondlopen, voor de meesten gaat het werk ook tijdens zo'n symposium gewoon door en e-mail is daar vaak een belangrijk onderdeel van.
Tijdens de laatste sessie val ik binnen, het programma is alweer behoorlijk uitgelopen. In ieder geval heb ik nu tijd om de mail van Ger en wat andere documenten op zijn laptop te zetten. Leve de memorystick.
Na 2 lezingen is er nog een 'ronde-tafel-discussie' die nogal rommelig verloopt. De Japanners achter de tafel hebben veel moeite met het Engels en zitten er een beetje wezenloos bij. Over de vraag welk voedsel bewezen minder kans op darmkanker geeft, is men het behoorlijk oneens. Wel zijn er al opmerkelijke resultaten bereikt bij het toedienen van probiotica als voedingsupplement, gelukkig maar voor Yakult!
Vanmiddag was ons eerste doel om een hotel te vinden voor de laatste nacht hier, een hotel mét internet op de kamer. Dat is gelukt, vandaag zit alles nog vol in Verona en blijven we dus in Hotel Victoria (4 sterren, maar beslist geen aanrader: onvriendelijk personeel, onjuiste informatie op de website en verschrikkelijk duur), maar morgenochtend komen er overal kamers leeg vanwege een ander groot congres in de stad dat dan is afgelopen. Dus nemen wij dan onze intrek in Hotel Trieste, voor de helft van de prijs die het in Victoria kost. Hier (in Victoria) hebben ze al gezegd dat ze die laatste nacht toch gaan rekenen, dat dat zo af is gesproken met Yakult. Aangezien wíj af hebben gesproken dat we de 2 nachten die we hier extra blijven zelf gaan betalen, moeten ze dat dan maar met Yakult Europe uitvechten.
Als toerist in Verona móet je natuurlijk naar 'het balkon' van Romeo en Juliette. In de stromende regen is het gelukt om het op de foto te zetten. Daarna gauw terug naar het hotel, er moet ook nog gewerkt worden. Nog 3 hoofdstukken en het boek van Ger is af!!
======
Vandaag is de dag van de verhuizing naar een ander hotel. Alsof het nog niet genoeg was, regent het zo mogelijk nog harder dan het gedaan heeft. Gepakt en gezakt lopen wij de kleine kilometer en komen daar door en doornat aan. Het is nog maar 11 uur, maar we kunnen al meteen naar onze kamer. Gelukkig. Wat we de rest van onze 'vakantie' in Verona gaan doen, is nog niet helemaal duidelijk. Het is zo'n slecht weer dat ontspannen rondwandelen en de toeristische attracties bekijken niet erg aanlokkelijk is. Waarschijnlijk gaan we straks lekker koffie drinken in ons favoriete café Aquila Nera en heel misschien laten we ons door alle mooie etalages overhalen om ook nog ergens alvast wat sintcadeautjes te kopen...
Voor foto's is het te slecht weer, maar gelukkig heb ik er de laatste dagen toch een paar kunnen maken.