Buiten troosteloos, binnen troost

Vanmiddag luisterde ik naar een prachtige documentaire over Janis Joplin (19 januari 1943 - 4 oktober 1970) via de BBC radio. Terwijl het er buiten steeds troostelozer uitzag, zat ik te genieten van de muziek van en de verhalen over een van mijn favoriete zangeressen. 'Oh Lord, won't you buy me a Mercedes Benz'.... Gisteren zou ze 65 geworden zijn.
Vrienden, tekstschrijvers, een zus en andere tijdgenoten van haar vertelden het hele verhaal van de onzekere puber uit Texas die uitgroeide tot de eerste blanke blueszangeres van Amerika. Haar grote voorbeelden waren Odetta, Leadbelly, Bessie Smith en "big mamma" Thornton. Dat is ook in veel van haar muziek terug te horen. Zelfs toen ze een periode als zangeres van Big Brother and the Holding Company optrad. Maar, ondanks het familiegevoel dat er heerste binnen the Holding Company, wilde Janis een andere kant op met haar muziek en begon The Kozmic Blues Band en later The Full Tilt Boogie Band. Met die laatste band was ze nog bezig aan haar bekende album Pearl, toen ze op 27-jarige leeftijd stierf aan een overdosis heroïne.
Haar zus Laura vertelt in de documentaire over de worsteling die Janis doormaakte tijdens haar experimenten met allerlei drugs. Over de truien met lange mouwen die ze thuis altijd droeg om de littekens op haar armen te verbergen voor haar moeder.
Tegelijkertijd kijkt Laura ook terug op een heel gelukkige jeugd, samen met haar zus en broer. Ze kregen een opvoeding waarbij muziek heel erg belangrijk was.
Het was een troost om naar deze documentaire te luisteren op zo'n regenachtige zondagmiddag.

Hoe toevallig was het dat we vanavond naar het Parktheater in Eindhoven gingen voor een optreden van Egon Kracht en zijn Troupe. Troost' heette de voorstelling.
The Troupe maakt een muzikale theatertournee met, behalve 'eigen' musicus Egon Kracht op de contrabas, drie artiesten die raad weten met emoties. Ook Gerard van Maasakkers, Jeroen Zijlstra en Lydia van Dam lieten horen dat muziek blij maakt, ontroert en troost kan geven.
Over Gerard van Maasakkers heb ik al eerder geschreven op deze plaats. Wij zijn grote fans van zijn muziek én zijn teksten. Prachtig om hem daarom als onderdeel van een grotere productie te zien.
Na de eerste twee nummers - een ingetogen 'Kyrië' van Jeroen Zijlstra en het prachtige, droevige 'Kan de deur nie dicht' van Van Maasakkers - werd met het 'Friet met Polonaise' van Lydia van Dam meteen duidelijk dat troost iets opwekkends heeft. De hele avond kenmerkte zich door muzikale verfijning, nummers van grootheden als Dylan, Leonard Cohen, Neil Young en Clapton werden afgewisseld met eigen repertoire. Het mooie 'Marie' van en door Van Maasakkers en het 'Te Late Einde' (Tekst en Muziek van Maarten van Roozendaal) vertolkt door Zijlstra over ouderdom, werden ruimschoots gecompenseerd door het vrolijke 'Fado aan de Maas' van Van Dam en het speciaal door Troost gecomponeerde 'Dat Lucht Op'. Soms een gedragen sfeer en dan weer vrolijke noten. Een avond over liefde, teleurstelling, blijdschap en vooral... troost.
Een aanrader! (Deze korte tournee loopt nog t/m 31 januari 2008, voor informatie zie www.finkers.nl)

Setlist: Kyrië - Kan De Deur Nie Dicht - Polonaise - Het Houdt Niet Op - Marie - Het Te Late Einde - Old King - Blijf Cool - Breek - Ik Ben Je Man - Draag Me - Bekentenis - As Ge Ooit - Zo Gaat Dat Dan - Woelen en Draaien - Oud Zeer - As Ge Nie - Ruimtevaarder - Fado Aan De Maas - Tot Slot - Wie - Dat Lucht Op - De Pijn Is weg - Dragen - Ga Niet Weg