Kindvriendelijk of juist niet?

In een week waarin eigenlijk niks gebeurd is, moet ik toch iets schrijven op de weblog. Als je jezelf als taak hebt gesteld, dat er minstens iedere week één keer een bijdrage moet worden geleverd, dan moet er maar wat verzonnen worden.

Gelukkig hoorde ik gisteren op de radio iets wat nu een prima aanleiding voor mijn schrijfsel is:
Vanaf 11 maart 2007 mochten er alleen nog maar 'kindvriendelijke' aanstekers geproduceerd worden en precies een jaar later, dus 11 maart in dit jaar 2008, mogen er in Europa geen oude aanstekers meer verkocht worden. Het lijkt mij een contradictio in terminis (Latijn voor "tegenspraak in termen") en een erg slecht idee om aanstekers te maken die vriendelijk zijn voor kinderen. Wat moéten kinderen met een aansteker?

Gaan we nou ook proberen om het kindvriendelijke vuur uit te vinden? Au!

Heel lang geleden leerde je als kind dat sommige dingen niet voor kinderen bedoeld zijn. Of dat je heel goed uit moest kijken als je iets gevaarlijks deed. Je had ouders die je vertelden dat je iets niet mocht en als je het tóch deed, moest je de gevolgen maar voelen én kreeg je bovendien ook nog eens flink op je kop omdat je niet geluisterd had!
Voorbeeld? Als je zin had om je lekker uit te leven aan een duikelstang - en die waren niet altijd in keurig aangelegde speelplaatsjes te vinden, maar die zagen wij ook gewoon in de afscheidingen van tuinen - dan moest je goed vasthouden tijdens het salto's draaien. Er lagen géén rubbertegels onder en als je viel, deed het ongelooflijk zeer. Knie kapot en soms nog erger, dan zat er ook een gat in je broek. Daar kreeg je dan thuis ook nog eens voor op je donder. Het gevolg was wel dat je heel erg goed uitkeek als je gevaarlijke dingen deed.
Ander voorbeeld. Toen mijn kinderen klein waren zaten er gewone doppen op de flessen met schoonmaakmiddel en ik moest als moeder gewoon zorgen dat ze er niet aan konden komen. Dat is ook de taak van ouders: je kind beschermen, zorgen voor een veilige omgeving, maar als de kinderen iets ouder zijn ook opvoeden in de zin van uitleggen dat iets niet kan of mag omdat het gevaarlijk is. Zo werkt het. Maar ooit bedacht iemand dat het beter was om de gewone doppen op die flessen te vervangen door 'kindvriendelijke' sluitingen, want daardoor zouden er minder kinderen vergiftigd worden. Nu konden de flessen ook gewoon weer onder in de aanrechtkast want er was geen kind meer die ze open kon krijgen... Nog steeds wordt 32% van de vergiftigingen bij kinderen veroorzaakt door huishoudproducten. Misschien betreft het hier hele slimme kinderen of misschien werken die doppen toch niet echt preventief of misschien.... Misschien vergeten sommige ouders dat ze nog steeds hun kind moeten beschermen en zorgen voor een veilige omgeving, niet alleen door veilige doppen op flessen. Er zijn trouwens wel veel volwassenen die moeite hebben met het openen van de kindvriendelijke sluitingen, misschien ook wel met het sluiten (maar dat is meer een idee van mezelf).

Een veilige omgeving kun je ook overdrijven. Kinderen helemaal afschermen van gevaar is niet mogelijk, maar ook niet wenselijk. Er moet iets te leren overblijven, zo zit de mens in elkaar. Als het goed is zoeken kinderen hun grenzen op, daar kunnen en moeten we ze niet totaal tegen beschermen. Als je te dicht bij het vuur komt, verbrand je je en dan moet je dus op de blaren zitten. Een levensles. Ouders spelen hierbij natuurlijk wel een rol door het goede voorbeeld te geven en door bepaalde dingen gewoon te verbieden.

En dan nu de 'kindvriendelijke' aansteker. Hoe lang zou een ondernemend kind nodig hebben om het veiligheidspalletje eraf te krijgen? Dus lieve ouders: gewoon goed blijven opruimen, zorg dat ze er niet bij kunnen. En vertel ze gewoon dat het niet mág, met vuur spelen!