10 jaar terug in de tijd

Tussen 1993 en 1998 kon je mij regelmatig op de tribune vinden bij een basketbalwedstrijd. Twee van de drie zonen waren toen ook al erg fanatiek bezig met deze sport en bijna iedere week moest er wel naar een uitwedstrijd gereden worden. Was het niet met het ene team, dan was het wel met de andere zoon en zijn teamgenoten. De weg naar bijna alle sporthallen in de wijde omgeving van Nieuwegein kan ik dromen en op de meeste tribunes heb ik wel ergens gezeten. Het was een leuke tijd, achteraf gezien dan, want toen vond ik het niet altijd even leuk om op een vrije zaterdagmiddag naar Almere te moeten rijden met een stel opgewonden jongens achter in de auto. Bij sommige sporthallen was de koffie in de kantine een stuk beter dan bij andere, dat maakte altijd veel goed. Als we dan ook nog met een wedstijdzege naar huis konden, dan was het meestal toch een leuke middag. De zonen speelden ieder in hun eigen team, weliswaar bij dezelfde vereniging (New Stars in Nieuwegein natuurlijk), maar nooit tegen elkaar.
De laatste paar jaar dat wij in Nieuwegein woonden, werden de zonen ouder en zelfstandiger en de behoefte aan een moeder met auto minder. De oudste van de 2 studeerde inmiddels in Maastricht en kwam zelfs voor het basketbal niet meer ieder weekend naar huis en voor de jongste was het minder vaak nodig. Wij waren bovendien in die tijd weekend-mantelzorgers geworden en bevonden ons daarom iedere week bij familie in het zuiden. Het basketballen schoot er een beetje bij in.
Maar vanavond hadden we weer even dat gevoel van toen. We hebben bijna 2 uur lang op de tribune gezeten in De Sluis in Nieuwegein-Zuid. Ik was de typische lucht van sporthallen alweer bijna vergeten, maar die was meteen terug bij het naar binnen lopen.
Vanavond zagen wij een heel bijzondere wedstrijd: onze 2 basketballers stonden tegenover elkaar in het veld. De oudste, alhoewel geen student meer, met het team SBU (Studenten Basketball Utrecht) en de jongste met Heren 2 van New Stars. Bij dat laatste team zagen wij zowaar nog enkele bekenden uit de juniorenteams van vroeger, bijna niet meer herkenbaar zo groot en vooral breed als ze geworden waren.
Het was een spannende wedstrijd, in het begin behoorlijk rommelig. Beide teams hadden echt de tijd nodig om in de wedstrijd te komen, maar fanatiek waren ze vanaf de allereerste minuut allemaal. Steeds lagen de scores erg dicht bij elkaar, één of twee punten verschil. Voor ons was dat eigenlijk prima, want wij konden niet zo goed kiezen voor wie wij moesten zijn. Zo moedigden wij beide teams aan en loeiden we vanaf de tribune zo hard mogelijk als één van de zonen voor punten zorgde. Dat leverde soms wat verbaasde blikken op van andere toeschouwers, maar gelukkig hadden die al snel door waarom wij voor beide teams enthousiaste aanmoedigingen het veld instuurden.
Pas in het laatste kwart kwam er aftekening in de stand en werd duidelijk dat New Stars de wedstrijd zou gaan winnen. Met een eindstand van 65 - 56 op het scorebord konden beide teams wat ons betreft heel tevreden zijn.
Na afloop moest er natuurlijk nog even nagepraat worden, vooral het gedrag van de scheidsrechters werd heftig besproken. Het leek weer heel even of we 10 jaaar terug in de tijd waren, alleen reden we nu zonder kinderen weer naar huis!

Thuis, in Mill, is het carnaval. Gisteren lag er weer een envelop met ballonnen in de brievenbus met een briefje erbij of we die buiten willen hangen tijdens de carnavalsdagen. Dat is om de route van de optocht en de boerenbruiloft extra feestelijk te maken. We hebben ook maar meteen serpentines voor de ramen gehangen en nog wat extra ballonnen, net zoals de meeste mensen bij ons in de straat.
Morgenmiddag kunnen we weer genieten van de Millse optocht. De foto's die ik daarvan maak, zullen komende week op Station Mill verschijnen.