Uitgeteld

Een dag later dan normaal ben ik eindelijk zover dat ik tijd heb om dit blog te schrijven. Compleet uitgeteld was ik gisteren, na een enerverende week met als hoogtepunt natuurlijk de potluck op zaterdag.
De week begon goed met het bericht van de makelaar dat er een afspraak gemaakt was voor een bezichtiging. Gelukkig zou dat pas op vrijdag plaatsvinden, zodat er nog tijd genoeg was om het huis op te ruimen. Maar eerst moest ik nog wat andere afspraken nakomen: op dinsdag was het weer tijd voor het halfjaarlijkse bezoek aan Pia, mijn tandarts in Nieuwegein. Gelukkig was alles in orde en bleef de behandeling beperkt tot het verwijderen van een klein beetje tandsteen (ik denk dan altijd dat ik het slagveld wel eens zou willen zien als het géén klein beetje was!) en het polijsten van het gebit. Meteen een afspraak gemaakt voor de volgende keer en klaar was ik weer.
Op woensdag moest ik alweer die kant op, want de Oostenrijkse Anita Frauwallner was in Nederland en met haar gingen we eten bij Oudaen. Ze was erg enthousiast over Utrecht en in het bijzonder over de Oude Gracht en Stadskasteel Oudaen. Inderdaad heel anders dan Amsterdam, de enige Nederlandse stad waar ze tot nu toe geweest was.
Op donderdagavond was het al tijd om de tent op te halen, zodat we die vrijdag overdag op konden zetten voor de potluck. Vanwege de kijkers werd dat vrijdagmiddag, zodat het uitzicht achter het huis niet verstoord werd en zij een goede indruk kregen van huis en tuin. Tijdens de bezichtiging waren wij er niet bij, dat is meer iets voor de makelaar. In die tijd gingen wij 'grote inkopen' doen bij de Sligro in Veghel. Nog voordat we daar afgerekend hadden, belde de makelaar al met het verslag van de bezichtiging. Hij was redelijk enthousiast, de kijkers vonden het een goed huis maar staan helaas pas aan het begin van het kooptraject. Zij moeten namelijk eerst nog hun eigen huis verkopen voordat er verdere stappen kunnen worden ondernomen. Maar het was fijn om te horen dat zij zo positief over ons huis waren. Nog steeds te zien op http://tekoop.station-mill.nl
Eenmaal thuis werd het de hoogste tijd om écht te beginnen met het opbouwen van de tent en het omtoveren van de berging in een 'buffetzaal'. Het weer begon hoe langer hoe meer te dreigen en nét voor de regen losbarstte, hadden we de tent staan. Dat is een hele klus om met z'n tweeën te klaren. Maar oefening baart kunst en het wordt steeds gemakkelijker om het voor elkaar te krijgen.
Heel de vrijdag bleef het verder regenen en wij zagen het somber in voor zaterdag. Maar dat viel alles mee, het bleef bij een enkele bui 's ochtends en 's middags nog een héle harde net voordat de potluck zou beginnen. Maar dat was het dan ook, de rest van de dag was het dróóg! Dat maakte alles zoveel leuker, er scheen zelfs af en toe een voorzichtig zonnetje.
De potluck zelf was, als vanouds, weer een onvergetelijke happening. Er was weer héél veel te eten en te drinken en iedereen was blij om elkaar weer te zien. De tafels in de berging werden volgezet met de heerlijkste gerechten en Wij ontvingen de gasten met mousserende rosé met een aardbei op prikker. Het feest kon beginnen. Met als hoogtepunt natuurlijk de muziekquiz. Voor de meeste potluckers is die erg moeilijk, maar er zijn altijd een paar fanatiekelingen die met elkaar strijden om de hoogste eer.
Alhoewel het tijdsbestek waarin de potluck plaatsvindt al sinds jaren 'vanaf 15.00 uur tot we niet meer zien wat we eten' is, was het al heel lang donker toen de laatste mensen vertrokken. Voor ons was het toch nog vroeg genoeg om de tent ook maar meteeen weer af te breken. Midden in de nacht (de torenklok slaat nog steeds ijverig zonder dat de tijd te zien is) probeerden wij zo stil mogelijk alle onderdelen van de tent weer op een logische manier uit elkaar te halen.
Zondagochtend kon de tent weer terug en ruimden wij snel de rest van de spullen op. 's Middags stond er alweer een andere verjaardag op het programma. En 's avonds zaten wij uitgeteld thuis op de bank na te genieten van een heerlijk weekend.