Mill - Cuijk - Zagreb

Deze week is de cursus modelboetseren in Cuijk ook weer begonnen. Met een nieuwe docent, want Marcel Joosen 'viert' zijn pensioen in Frankrijk. Jos Willems, 'de nieuwe', is heel anders dan Marcel en daardoor zal het dit jaar waarschijnlijk een heel andere cursus worden dan vorig jaar. Maar voor iemand die alles nog moet leren op het gebied van model- en portretboetseren is dat helemaal niet erg. Ik leer gewoon overal nog van.Na de cursus zat er potverdorie ook nog een parkeerbon onder mijn ruitenwisser, ik had weliswaar de parkeerschijf wel zichtbaar in de auto liggen, maar had de tijd niet goed ingesteld. Nog niet wakker zeker toen ik i.p.v. de aankomsttijd de vertrektijd (net zoals bij de parkeerautomaat dus) had ingesteld. Dat is dan € 60 alstublieft, dankjewel!

Na de cursus was het rennen geblazen, want diezelfde donderdagmiddag vertrokken wij voor een paar dagen naar Zagreb. Daar zit ik nu in een poepsjiek hotel het begin van dit stuk te typen. We kwamen aan toen het al donker was, dus nog niks van Kroatië en deze stad gezien. Morgen vertel ik er meer over, net zoals over de persconferentie en het bezoek aan de universiteit van Zagreb. Tot dan.

De hele vrijdag druk bezig geweest met 'Vitality', eerst vanochtend om 11 uur een persconferentie in de medische faculteit en daarna om 13.00 uur een lezing voor de Zagrebse kinderartsen in de pediatrische kliniek. Bij de persconferentie was Ger de laatste van 5 sprekers en was het (Engelse) verhaal waarschijnlijk net iets te moeilijk voor de paar Kroatische journalisten die de moeite namen om te blijven. Bij de kinderartsen was hij de enige spreker en was de respons geweldig. Hoofd van de kinderartsen Milosovic, een goeiige, vriendelijke dokter (what's in a name...), stond aanvankelijk wat sceptisch tegenover het gebruik en vooral het voorschrijven van probiotica, maar werd steeds enthousiaster. De lezing duurde daarom ruim een uur en daarna was het nog moeilijk weg komen, want er werd nog lang nagepraat. Eenmaal terug in het hotel hebben we nog even wat in de lobby gedronken en zijn toen voor een snel eerste, toeristisch bezoek naar het centrum gewandeld. Helaas was het weer somber en de meeste inwoners van Zagreb lijken dat ook te zijn. Je ziet hier niet veel vrolijke gezichten, het leven lijkt hier moeilijk. Vanavond gaan we met z'n allen eten en daarom moeten we zo meteen weer verzamelen in de lobby. Hoogste tijd om me om te gaan kleden.

Gisteravond in een echt Kroatisch reataurant gegeten waar we gerechten moesten kiezen van een voor ons onbegrijpelijk menu. Gelukkig zaten er ook echte Kroatiërs bij ons aan tafel, dat hielp gelukkig enorm. Zo konden we ook van verschillende gerechten proeven zonder dat we alles zelf moesten bestellen. Volgens Branko Papa moet strukli op de Werelderfgoedlijst van Unesco worden opgenomen, want dat is volgens hem het meest authentieke gerecht van Kroatië. Lekker was het in ieder geval wel, een soort ravioli met veel kaas. Ook aten we erg sterke worst (kulen), speciaal brood, everzwijn, hele zoute aardappels en sommige van ons eindigden met een bord vol pannenkoeken (palacinka). Allemaal behoorlijk zware kost en vanavond gaan we dus weer in een (ander) origineel Kroatisch restaurant eten.

Vanochtend moesten we alweer vroeg op, want om half 9 stond er een taxi voor ons klaar om ons naar de universiteit te brengen. Daar was het symposium van Vitality waar Ger 2 keer moest spreken. Verder sprak professor Krejs uit het Oostenrijkse Graz, professor Branko Papa uit Zagreb, dr. Steyer uit Graz, een plaatselijke arts (Aleksander Soltysik) en eveneens uit Graz Frau Magister Apothekerin Anita Frauwallner. Na afloop ontstond er nogal wat discussie (in het Kroatisch) waarvan wij alleen de woorden 'probijotika', 'antibijotika', 'preventiva' en 'curativa' opvingen. Omdat de voorzitter (Papa) het moeilijk vond om de vraag te beantwoorden, 'mocht' Ger dat doen. Daar was hij niet heel erg blij mee, maar omdat hij natuurlijk niks van de hele discussie verstaan had, kon hij gewoon een 'eigen' zegje doen en de gemoederen waren gesust. Het is ontzettend moeilijk om het Kroatisch te verstaan, de mensen praten hier allemaal nogal toonloos en aan de gezichtsuitdrukking is ook helemaal niks af te lezen. Iedereen kijkt een beetje bozig, ook op straat zie je niet veel mensen lachen. Echt een vrolijke boel is het hier niet. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen op deze regel en hebben wij toch veel plezier met Branko Papa, zijn vrouw Romana en met Bruno en Simone Krnjak. Aan het einde van alle lezingen was er nog een uitgebreid lunchbuffet (natuurlijk weer met strukli) en daarna zijn we naar het hotel gelopen. Bergaf was dat prima te doen. Toen we eindelijk zover waren dat we nog even wat wilden winkelen in het centrum, bleek dat we al veel te laat waren. De winkels sluiten hier op zaterdag al om 3 uur! Zagreb is dan wel de hoofdstad van dit land, maar er is niet heel veel te zien of te doen. We hebben dus nog maar ergens een pivo (biertje) gedronken en zijn weer teruggewandeld. Over een uurtje moeten we weer klaarstaan voor het diner vanavond, dus was er mooi even tijd om dit verhaal af te maken. Morgenochtend gaan we nog met Anita naar de dagelijkse versmarkt en 's middags vliegen we (via München) weer terug naar Düsseldorf.