Mogen we deze week svp overslaan?

Als het mogelijk zou zijn om één week van je leven zelf in te vullen, dan zouden de afgelopen 7 dagen daarvoor wel in aanmerking komen. De eerste paar dagen van de week was er niks aan de hand. Gewoon werken, auto naar de garage, vertegenwoordiger op bezoek en meer van die dingen die de tijd voorbij laten gaan. Maar op woensdag stond voor ons de wereld even stil. Onze oudste zoon belde na een spoedbezoek aan huisarts en ziekenhuis met een overdonderende mededeling. De volgende dag zou hij opgenomen en meteen geopereerd worden. Dagelijks wordt bij tientallen Nederlanders de diagnose kanker gesteld, maar als het opeens je eigen kind betreft, weet je even niet waar je het zoeken moet. Je staat machteloos en kunt helemaal niks doen. Zo zaten wij dus op donderdag met het hele gezin in het ziekenhuis opgewekt aan het bed van ons kind en spraken elkaar moed in. De eerste uitslagen zijn in ieder geval gunstig: de operatie is heel goed gegaan en de bloedwaarden zijn goed. En zoals het tegenwoordig in ziekenhuizen gaat: één dag na de operatie - op vrijdag - mag de patiënt alweer naar huis. Zijn eigen huis welteverstaan, dat betekent voor ons als ouders even een stapje terug. Wij gingen ook naar huis en besteedden de zaterdag allebei op onze eigen manier.
Voor mij stond er voor zaterdag al een dag 's-Hertogenbosch op het programma - nog een cadeau voor mijn verjaardag - en er was geen enkele reden om dat uit of af te stellen. Integendeel, zo'n dag geeft precies de afleiding die nodig is en omdat ik met een hele goede vriendin ging, kon ik er naar believen wel of niet over praten.
Wij begonnen ons bezoek met een Bossche Bol bij Jan de Groot, een stevige ondergrond voor onze wandeltocht door de Brabantse hoofdstad die hopelijk binnen niet al te lange tijd onze nieuwe woonplaats wordt. Met het oog op die laatste bestemming hebben wij ongeveer 5 potentiële huizen bekeken, tot nu toe komen ze allemaal in aanmerking. De ene was nog mooier dan de andere. Het bleef bij een bezichtiging van de buitenkant, de binnenkant komt pas aan de beurt als we ons huis in Mill hebben verkocht.
Behalve veel gewandeld, hebben we ook een boottocht over de Binnendieze gemaakt. Een hele andere manier om historisch Den Bosch te bekijken. Op sommige plaatsen voeren we zelfs onder gebouwen en straten door, bijvoorbeeld onder het Stadhuis en de Vughterstraat. We kregen uitleg van een fantastische gids, haar verhaal over de geschiedenis van Den Bosch was fascinerend met veel informatie en nooit saai. We troffen het met het weer en konden daarom overdag ook regelmatig op een terras neerstijken voor koffie of wat sterkers. 's Avonds hebben we nog heerlijk gegeten bij de 4 Azen in de Vughterstraat. Het leek een onbezorgde dag en als de zorgen af en toe toch de kop opstaken, bood de mobiele telefoon uitkomst en kon ik even contact met mijn zoon hebben. Die overigens blij was dat hij gewoon thuis op zijn eigen bank kon slapen wanneer hij daar zin in had. Er werd goed voor hem gezorgd, verzekerde hij me.
Vandaag toch maar naar Utrecht gereden om ons daarvan zelf te overtuigen. Morgenochtend vroeg moet hij weer de ziekenhuismolen in: hij wordt dan om 8 uur verwacht voor een CT-scan. Daarna wordt het een paar dagen afwachten tot we de uitslag krijgen. We hopen natuurlijk allemaal dat alleen de operatie voldoende was en dat er geen nabehandeling nodig is. Maar als ik de tijd deze week zelf had mogen invullen, zou ik op zijn minst afgelopen woensdag liever voor een onschuldigere diagnose hebben gekozen.