Zaterdag waren wij in Apeldoorn bij vrienden die zo gelukkig waren hun huis wél te kunnen verkopen en inmiddels in een gloednieuw appartement wonen. Wij waren uitgenodigd voor de 'housewarming' zoals ze dat in het Engels zo mooi uitdrukken. Een passende Nederlandse term hiervoor is moeilijk te vinden, het veelgebruikte 'open-huis' klinkt toch een stuk koeler. En bij 'inwijdingsfeest' moet ik persoonlijk meer aan geheimzinnige rituelen denken dan aan een gezellig samenzijn in het nieuwe huis van vrienden.
Omdat het prachtig weer was, hebben we na de rondleiding door hun mooie woning vooral buiten gezeten op hun riante, zonnige terras. Er was ruimte genoeg om met ons 9-en in een ruime kring om de tafel te zitten en vanaf de 4de verdieping van het uitzicht te genieten.
's Middags liepen we door het drukke centrum van Apeldoorn naar het CODA-museum (Cultuur Onder Dak Apeldoorn) waar de tentoonstelling 'Beleef het mee met Yesterday' te zien was. Veel foto's uit de periode 1960 - 1970 van binnen- en buitenlandse popmuzikanten, allemaal door Nico van der Stam gefotografeerd. De meeste van hen als jong popidool nog voordat ze wereldberoemd waren. In totaal 200 portretten, gerangschikt op alfabet en tentoongesteld op uitvergrote 'singeltjes'. Achter in de zaal was er gelegenheid om te luisteren naar diverse nummers uit die periode.
Maar het allermooiste was toch de film over Kralingen, het eerste grote meerdaagse Nederlandse Popfestival dat helaas nooit herhaald werd. Omdat meer dan de helft van ons gezelschap er zelf bij was geweest of er bij had willen zijn, was dit toch het hoogtepunt van de expositie. De documentaire voerde ons allemaal terug in de tijd en de opgenomen gesprekken tussendoor met mensen van de organisatie deed ons inzien dat er toentertijd een enorm risico is genomen op zowel organisatorisch als financieel gebied. De Stichting Kralingen van toen heeft het dan ook niet overleefd en de organisatie is officieel failliet verklaard.
We hebben met plezier de hele film afgekeken en met verbazing geluisterd naar de politiefunctionaris die in de documentaire een soort politieverslag gaf van wat er vooral níet was voorgevallen! Geen ernstige incidenten, geen zedendelicten (alhoewel er wel 'naaktlopers' gesignaleerd werden), geen vechtpartijen.
Wat er wel was: saamhorigheid, hasjiesj en marihuana, coca cola (die hoofdsponsor was) en veel lege blikjes dus. Wat een prachtig tijdsbeeld en voor ons een flinke dosis jeugdsentiment!
Als laatste hebben we vol bewondering naar de prachtige portretten gekeken die Bill Wyman (bassist van de Rolling Stones inderdaad) van collega-Stones en andere bekendheden maakte. De expositie Wyman Shoots was zeker de moeite van een bezoek waard.
Terug in 2009 liepen we weer door de stad naar de Baron Sloetkade, waar we onthaald werden op een lekker glas en heerlijke hapjes. Zoals gewoonlijk was er meer dan genoeg om met elkaar over te praten. Want ook al kennen de meesten van ons elkaar al van vóór Kralingen, uitgepraat raken wij nooit.
Binnen in de ruime kamer stond nog een buffet op ons te wachten en het werd vanzelf laat met koffie als afsluiter.
Omdat het prachtig weer was, hebben we na de rondleiding door hun mooie woning vooral buiten gezeten op hun riante, zonnige terras. Er was ruimte genoeg om met ons 9-en in een ruime kring om de tafel te zitten en vanaf de 4de verdieping van het uitzicht te genieten.
's Middags liepen we door het drukke centrum van Apeldoorn naar het CODA-museum (Cultuur Onder Dak Apeldoorn) waar de tentoonstelling 'Beleef het mee met Yesterday' te zien was. Veel foto's uit de periode 1960 - 1970 van binnen- en buitenlandse popmuzikanten, allemaal door Nico van der Stam gefotografeerd. De meeste van hen als jong popidool nog voordat ze wereldberoemd waren. In totaal 200 portretten, gerangschikt op alfabet en tentoongesteld op uitvergrote 'singeltjes'. Achter in de zaal was er gelegenheid om te luisteren naar diverse nummers uit die periode.
Maar het allermooiste was toch de film over Kralingen, het eerste grote meerdaagse Nederlandse Popfestival dat helaas nooit herhaald werd. Omdat meer dan de helft van ons gezelschap er zelf bij was geweest of er bij had willen zijn, was dit toch het hoogtepunt van de expositie. De documentaire voerde ons allemaal terug in de tijd en de opgenomen gesprekken tussendoor met mensen van de organisatie deed ons inzien dat er toentertijd een enorm risico is genomen op zowel organisatorisch als financieel gebied. De Stichting Kralingen van toen heeft het dan ook niet overleefd en de organisatie is officieel failliet verklaard.
We hebben met plezier de hele film afgekeken en met verbazing geluisterd naar de politiefunctionaris die in de documentaire een soort politieverslag gaf van wat er vooral níet was voorgevallen! Geen ernstige incidenten, geen zedendelicten (alhoewel er wel 'naaktlopers' gesignaleerd werden), geen vechtpartijen.
Wat er wel was: saamhorigheid, hasjiesj en marihuana, coca cola (die hoofdsponsor was) en veel lege blikjes dus. Wat een prachtig tijdsbeeld en voor ons een flinke dosis jeugdsentiment!
Als laatste hebben we vol bewondering naar de prachtige portretten gekeken die Bill Wyman (bassist van de Rolling Stones inderdaad) van collega-Stones en andere bekendheden maakte. De expositie Wyman Shoots was zeker de moeite van een bezoek waard.
Terug in 2009 liepen we weer door de stad naar de Baron Sloetkade, waar we onthaald werden op een lekker glas en heerlijke hapjes. Zoals gewoonlijk was er meer dan genoeg om met elkaar over te praten. Want ook al kennen de meesten van ons elkaar al van vóór Kralingen, uitgepraat raken wij nooit.
Binnen in de ruime kamer stond nog een buffet op ons te wachten en het werd vanzelf laat met koffie als afsluiter.
Deze week op:
Immuun:____Wonderlijke transplantatie
Station Mill:__Domino-day begint in Mill?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten