Smulvaart

Onze jaarlijkse familiedag stond in het teken van 'bootje varen, theetje drinken'. In plaats van naar de Overtoom, voeren we 2½ uur lang over de grachten van Utrecht. Nou ja, bijna 2½ uur, want we vertrokken ongeveer een half uur te laat. Dat had niks met de stiptheid van de schipper van de Smulvaart te maken, die was keurig op tijd.
Aan de Catharijnesingel meerde hij net voor half 12 af, onze geplande vertrektijd. Het duurde even voordat we ons allemaal geïnstalleerd hadden en voordat de hele familie - 8 personen en 2 honden, de katten hadden we maar thuis gelaten - compleet was. Dreigementen per mobiele telefoon dat de soep koud werd, konden er niet voor zorgen dat de laatkomers op tijd bij de boot waren. Er stond inderdaad wel soep op ons te wachten, maar dat was koude gazpacho. Die werd er niet koud of warm van dat wij wat later begonnen met onze lunch.
Toen de trossen los waren, konden we dan eindelijk gaan varen. We zaten in een middelmaat sloep en er stond een overvolle gedekte tafel waar we gezellig aangeschoven waren voor onze lunch op het water. Het is heel bijzonder om de stad vanaf het water te bekijken en ook óp het water gebeurt van alles. Het lijkt een ongeschreven wet dat passagiers van andere boten naar je zwaaien, het heeft iets weg van de gebruikelijke groet tussen bus- en vrachtwagenchauffeurs. Het zorgt in ieder geval voor een gemoedelijke sfeer. Onze schipper was vriendelijk, maar bemoeide zich niet teveel met ons en daarom hadden wij toch het idee dat we met familie onder elkaar waren.
We aten en dronken wat en genoten ondertussen van Utrecht, voor het merendeel van ons al jaren woon- en/of werkplaats. Onderweg legden we aan de Oude Gracht nog even aan, zodat we kort van boord konden voor een sanitaire stop. De schipper wist precies bij welk café ze daar niet moeilijk over deden en dat klopte ook helemaal.
Na de smulvaart - waarbij we wél meer dan genoeg gegeten hadden, maar lang niet alles opkonden - brachten we een bezoek aan het Kruideniersmuseum Betje Boerhave op 't Hoogt. Beneden bevindt zich een echt oud winkeltje waar je nog allerlei 'vergeten' snoep uit stopflessen kunt kopen en boven zijn in vitrines voorbeelden van het assortiment tentooongesteld dat vroeger in kruidenierswinkels te koop was. Mijn broer en ik - kinderen van de 'VIVO' - herkenden er veel artikelen die we vroeger zelf verkochten en ook de oude weegschalen en thee- en koekblikken kwamen ons erg bekend voor. Het is een klein museum, je dwaalt er geen uren in rond en daarom hadden we nog tijd genoeg over om op het Neude op een terras neer te strijken.
Als afsluiting van de dag gingen we barbecuen bij een van onze kinderen thuis in Utrecht. Terwijl we zaten te eten, namen we de dag nog eens door en konden alleen maar concluderen dat die geslaagd was. Volgend jaar weer een Lievendag!

Deze week op Station Mill: Mill ging stemmen
------------- op IMMUUN -: Waterstofperoxide